Snurken komt erg vaak voor, zowel bij kinderen als bij volwassenen. Meer dan de helft van de volwassenen snurkt af en toe, een kwart regelmatig. Mannen snurken vaker dan vrouwen en met het ouder worden, neemt het snurken toe. Snurkgeluid kan een intensiteit bereiken van 60 tot 95 decibel. Als je bedenkt dat nachtelijk omgevingsgeluid boven 45 dB aanleiding geeft tot een gestoord slaappatroon, dan behoeft het geen betoog dat snurken vaak een sociaal invaliderend probleem vormt voor de bedpartner, vrienden of familieleden. Reden te meer om naar een oplossing op zoek te gaan. NKO-arts en snurkexpert dr. Simon Strobbe kan de patiënt hierin begeleiden. Elke donderdag kunnen patiënten met snurkproblemen bij hem terecht.
Dr. Strobbe: "Tijdens de slaap treedt steeds, in meer of mindere mate, een vernauwing op van de bovenste luchtweg door voornamelijk het verslappen van de spieren. Al dan niet in combinatie met een extrinsieke compressie door overgewicht en/of een reeds structureel nauwere luchtweg, versnelt hierdoor de luchtstroom en treden trillingen op van de slijmvliezen waardoor geluidsgolven ontstaan, voornamelijk bij inademing. Op het einde van de expiratie kan de luchtweg zelfs afgesloten geraken omdat de weefseldruk dan groter kan zijn dan de luchtdruk in de keel. In dat geval is er sprake van obstructief slaapapneu."
Medisch probleem
Het blijkt dat 20% van de snurkers zonder overmatige slaperheid en 40% van de snurkers met overmatige slaperigheid lijden aan het obstructief slaapapneu syndroom (OSAS). Soms merkt de bedpartner op dat het snurken afgewisseld wordt door stiltes, een soort van adempauzes, waarna opnieuw luid naar adem gehapt wordt. Maar ernstig slaapapneu kan ook met een minder opvallend snurkgeluid gepaard gaan. Een niet uitgerust gevoel ’s morgens en slaperigheid overdag ondanks voldoende nachtrust, zijn net als storend snurken reden tot verder onderzoek. Onbehandeld matig of ernstig slaapapneu kan op termijn immers leiden tot een verhoogd cardiovasculair risico, ten gevolge van herhaalde periodes van hypoxie. Dat zijn inspanningen om de keelobstructie te overwinnen en korte ontwaakreacties of ‘arousals’. Snurken kan bijgevolg aanleiding geven tot een medisch probleem.
Dr. Strobbe: Tijdens de snurkraadpleging voeren we een grondig onderzoek uit van de anatomische en/of morfologische afwijkingen van de bovenste luchtweg. Dit is essentieel vooraleer tot therapie over te gaan omdat de mate waarin snurken en obstructief slaapapneu optreden voornamelijk bepaald wordt door de structurele doorgankelijkheid enerzijds en anderzijds de neiging tot collaps van de bovenste luchtweg.
Dr. Simon Strobbe is sinds 2016 erkend als adviserend en behandelend NKO-consulent voor slaapgerelateerde ademhalingsstoornissen en is sindsdien actief betrokken in het multidisciplinair team van het conventiecentrum Slaapgerelateerde Ademhalingsstoornissen in het UZ Leuven.
Hij bouwt deze expertise verder uit in het Heilig Hart ziekenhuis, elke donderdag tijdens de gespecialiseerde raadpleging ‘Snurken en Slaapapneu’ binnen de dienst NKO.